آنچه از قول لغويين استفاده می شود اين است که عقل، مانعيت و قدر قدرت کنترل و نيروی بازدارند نهفته است تا بتواند صاحب خود را به حقيقتی نزديک گرداند. هر گونه درکی که متکی و متقوم به نيروی عقل باشد می تواند يک حد و مانع براي خروج از راه صحيح و مستقيم باشد. اگر واژه عقل در عرصه مفاهيم نظري ملاحظه شود، به معنای تحديد، تعيين خاص و مانع خروج از صراط مستقيم است و اگر در عرصه عمل ملاحظه شود به معنای عقل غريزی به کار گرفته می شود که توضيح بيشتر آن در معانی اصطلاحی عقل بررسی خواهد شد.