درگذشت عالم مجاهد و نستوه آیت الله محمدعلی شرعی

عضو هیات امنای فرهنگستان علوم اسلامی قم

13 دی 1395 ساعت 10:00

آیت الله محمدعلی شرعی عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اسفندماه سال ۱۳۱۴ دیده به جهان گشود و پس از عمری مجاهدت در راه اسلام، انقلاب و تربیت طلاب و فضلای حوزه، صبح امروز دوازدهم دیماه دیده از جهان فرو بست.


به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فرهنگستان علوم اسلامی قم، آیت الله محمدعلی شرعی عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اسفندماه سال ۱۳۱۴ دیده به جهان گشود و پس از عمری مجاهدت در راه اسلام، انقلاب و تربیت طلاب و فضلای حوزه، صبح امروز دوازدهم دیماه دیده از جهان فرو بست.


***


نگاهی به زندگی نامه آیت الله محمد علی شرعی

تولد و دوران‌ كودكی

حضرت آیت الله محمد علی شرعی آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ محمد علی شرعی در اسفند ماه‌ ۱۳۱۴ خورشيدي‌ در داراب‌ فارس‌ ديده‌ به‌ جهان‌ گشود.

خانواده‌ ايشان‌ بخاطر تقوی و عشق‌ و علاقه‌ به‌ اهل‌ بيت‌ (عليهم‌ السلام‌ ) از محبوبيت‌ خاصی در ميان‌ اهالی داراب‌ برخوردار بود. پدرش‌ مرحوم‌ آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ غلامحسين‌ شرعی شيرازی كه‌ از علمای بزرگ‌ و مبارز آن‌ نواحی محسوب‌ می شد تحصيلات‌ خود را در نجف‌ ادامه‌ داده‌ بود و پس‌ از بازگشت‌ به‌ ايران‌ ابتدا در داراب‌ و بعد از چندي‌ در قم‌ ساكن‌ گرديد. مرحوم‌ آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ غلامحسين‌ در قم‌ نيز از اهتمام‌ به‌ تحصيل‌ باز نماند و از محضر اساتيدی همچون‌ آيات‌ عظام‌ مرحوم‌ خوانساری، مرحوم‌ صدر و مرحوم‌ بروجردی بهره‌ فراوان‌ برد و تا پايان‌ عمر به‌ تدريس‌ علوم‌ حوزوی اشتغال‌ داشت‌. عشق‌ و علاقه‌ اين‌ بزرگمرد به‌ اهل‌ البيت‌ (عليهم‌ السلام‌) به ويژه‌ حضرت‌ اباعبدالله‌ الحسين‌ (ع‌) زبانزد خاص‌ و عام‌ بود و در مصائب‌ آن‌ حضرت‌ بسيار بی تابی می نمود بگونه‌ای كه‌ صفحات‌ جلد دهم‌ كتاب‌ بحارالانوار كه‌ در باره‌ حضرت‌ اباعبدالله‌ الحسين‌ (ع‌) است‌ با قطرات‌ اشك‌ ايشان‌ درآميخته‌ است‌. از وي‌ چند مرثيه‌ و منقبت‌ به‌ زبان‌ فارسی و عربی بر جای مانده‌ است‌. حضرت‌ آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ محمدعلی شرعی در دامان‌ چنين‌ پدري‌ پرورش‌ يافت‌ و در نخستين‌ ماههای زندگی به‌ همراه‌ پدر در زمان‌ مرحوم‌ آيت‌ الله‌ العظمی حاج‌ شيخ‌ عبدالكريم‌ حائری و همزمان‌ با فشار و اختناق‌ حكومت‌ رضاخان‌ از داراب‌ به‌ قم‌ آمدند.

دوران‌ تحصيل‌

آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ محمدعلی شرعی در پنج‌ سالگی شروع‌ به‌ آموختن‌ قرآن‌ نمود و پس‌ از آن‌ گلستان‌ سعدی و بخشی از كليله‌ و دمنه‌ را نزد مرحوم‌ حاج‌ شيخ‌ علی انصاری «دشتی» فرا گرفت‌ سپس‌ شرح‌ امثله‌ و صرف‌ مير را نزد مرحوم‌ حجت الاسلام‌ والمسلمين‌ آقا سيد محمود يثربی آموخت‌. با تشويق‌ و ترغيب‌ پدر دانشور خود تمام‌ نصاب‌ الصبيان‌ و تهذيب‌ المنطق‌ را حفظ‌ نمود و عموم‌ مطالب‌ صمديه‌ و الفيه‌ را نيز به‌ خاطر سپرد سپس‌ سيوطی را نزد حاج‌ شيخ‌ احمد زرندی و حاج‌ شيخ‌ حسين‌ مؤمن‌ شيرازی فرا گرفت‌ و بخشی از مغنی را نزد آقای ربانی خراسانی كه‌ از شاگردان‌ مبرز مرحوم‌ اديب‌ نيشابوری بود و معانی و بيان‌ را از حاج‌ شيخ‌ رحمت الله‌ فشاركی آموخت‌. علاقه به‌ ادبيات‌ به ويژه‌ درك‌ دقيق‌ و درست‌ از شعر و كاربرد آن‌ در نشر مفاهيم‌ مذهبی و اخلاقی موجب‌ گرايش‌ و بزرگداشت‌ وی از هنر منظوم‌ متعهد گرديد و در اين‌ رويكرد كه‌ تا هم‌ اكنون‌ باقی است‌ بايد تأثير قريحه ادبی و علاقه‌ و توجه‌ پدر وی ـ مرحوم‌ آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ غلامحسين‌ شرعی ـ را به‌ شعر و فنون‌ ادبی موثر دانست‌ و لذا در تابستان‌ برخي‌ از سالها كه‌ به‌ مشهد مقدس‌ می رفت‌ و از محضر علمی و ادبی زنده‌ ياد مرحوم‌ اديب‌ نيشابوری بهره‌ می برد.

آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ محمدعلی شرعی شرح‌ لمعه‌ را نزد آيت الله‌ ستوده‌ و آيت الله‌ شب‌ زنده‌دار و بخشی از آن‌ را نزد پدر خود فرا گرفت‌ وي‌ چندی نيز آداب‌ و فنون‌ مناظره‌ را به‌ شيوه‌ متكلمان‌ در معيت‌ آيت الله‌ طاهری خرم‌ آبادی و حجت الاسلام‌ شهيد حق‌ دان‌ و حجت الاسلام‌ مرعشی از محضر آيت الله‌ شب‌ زنده‌دار آموخت‌ و پس‌ از فراگيری شرح‌ تجريد از آيت الله‌ شيخ‌ ابوالحسن‌ شيرازی، از درس‌ آيت الله‌ تقديری براي‌ آموختن‌ شرح‌ منظومه‌ استفاده‌ نمود. سپس‌ قسمتی از رسائل‌ و مكاسب‌ را از محضر آيت الله‌ مشكينی و بخشی از كفايه‌ را نزد آيت الله‌ منتظری و بيشتر آن‌ را از آيت الله‌ سلطانی و آيت الله‌ حرم‌ پناهی آموخت‌. با اتمام‌ اين‌ دوره‌ در درس‌ خارج‌ حضرت‌ امام‌ خمينی (قدس‌ سره‌) حضور يافت‌ و مسائل‌ مستحدثه‌ را از محضر ايشان‌ فرا گرفت‌ و همزمان‌ در درس‌ آيات‌ عظام‌ گلپايگانی و شريعتمداری و حاج‌ شيخ‌ كاظم‌ فاروبی شركت‌ مي‌نمود.

ايشان‌ در طی سالهای تحصيلی خود با بسياری از شخصيت‌های علمی و سياسی مراوده‌ و دوستی داشتند كه‌ از آن‌ جمله‌ مي‌توان‌ به‌ حضرات‌ آيات‌ احمدی ميانجی، سيدمهدی روحانی، راستی كاشانی، مظاهری اصفهانی، عندليب‌ شيرازی، شيخ‌ حسين‌ امراللهی و مرحوم‌ آيت الله‌ صدرالدين‌ حائری شيرازی و برادر ايشان‌ آيت الله‌ محی الدين‌ و نيز آيت الله‌ مجدالدين‌ محلاتی اشاره‌ كرد. دامنه ارتباطات‌ مردمی آيت الله‌ شرعی تا اقصی نقاط‌ كشور گسترده‌ است‌.

ايشان‌ با بسياری از تجار متدين‌، كارمندان‌ شريف‌ و جوانان‌ فعال‌ و حق‌ طلب‌ از هر قشر و طبقه‌ای ارتباط‌ فكری و عقيدتی داشت‌ كه‌ غالباً به‌ صميميت‌ وی و ارادت‌ آنها منتهی می گرديد. در اين‌ راه‌ و روش‌ به‌ عنوان‌ عالمی روحانی و مبارزی پرتلاش‌ عليه‌ نظام‌ منحوس‌ پهلوی با عده‌ كثيری از علمای بزرگ‌ شهرستان ها ارتباط‌ و آشنايی پيدا نمود همچنان‌ كه‌ رشته‌ مودّت‌ ميان‌ وی و عموم‌ دوستان‌ پدرش‌ ـ مرحوم‌ آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ غلامحسين‌ شرعی ـ برقرار ماند كه‌ از آن‌ جمله‌ می توان‌ به‌ دوستی و مراودت وی با آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ محمدرضا كاظمی در كرمانشاه‌ و آيت الله‌ سيداسماعيل‌ هاشمی در اصفهان‌ اشاره‌ نمود.


فعاليت‌های علمی و فرهنگی

حضرت‌ آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ محمدعلی شرعی از معدود دانشوران‌ حوزوی است‌ كه‌ عمر با بركت‌ وی در نشر و گسترش‌ معارف‌ خاندان‌ عصمت‌ و طهارت‌ : و ارائه‌ خدمات‌ گوناگون‌ فرهنگی، علمی، سياسی و اجتماعی و تربيتی سپری شده‌ است‌ كه‌ در اين‌ قسمت‌ به‌ برخی از تلاشهای علمی و فرهنگی اين‌ روحانی خستگی ناپذير اشاره‌ای گذرا خواهيم‌ داشت‌. وی تدريس‌ علوم‌ حوزوی را از اولين‌ سالهاي‌ طلبگی خود آغاز نمود و در اين‌ راه‌ از تدريس‌ هيچ‌ درسی استنكاف‌ نورزيد. سيوطی، مغنی، حاشيه‌ ملاعبدالله‌، لمعه‌، معالم‌ الاصول‌ و اصول‌ مظفر و... را به‌ شيوه علمای سلف‌ صالح‌ تدريس‌ نمود و برای تربيت‌ شاگردان‌ و طلبه‌های فاضل‌، مبارز، با اخلاق‌ از انجام‌ هيچ‌ تلاشی رويگردان‌ نبود. وی به‌ خوبی می دانست‌ كه‌ نيروی انسانی در هر جامعه‌ای برترين‌ و مهمترين‌ سرمايه ارتقا و اعتلای آن‌ است‌ بنابراين‌ تمام‌ تلاش‌ خويش‌ را براي‌ فراهم‌ نمودن‌ شرايط‌ مساعد تربيت‌ بكار گرفت‌ و پس‌ از بازسازی مدرسه رضويه‌ با پيشنهاد شهيد آيت الله‌ قدوسی به‌ اداره‌ آن‌ همت‌ گماشت‌ تا گوشه‌ای از نابسامانی های آموزشی و درسی طلاب‌ را سامان‌ دهد. از جمله‌ فعاليت‌های ايشان‌ در مدرسه‌ رضويه‌ افزون‌ بر ارائه‌ يك‌ سيستم‌ منظم‌ آموزشی، برگزاری سلسله‌ جلسات‌ علمی و اعتقادی بود. آيت الله‌ شرعی پس‌ از آشنايی با مرحوم‌ شهيد مطهری در زندان‌ ساواك‌ به‌ همراه‌ تنی چند از فضلاي‌ حوزه‌ توانست‌ مقدمات‌ حضور و تدريس‌ ايشان‌ را در قم‌ و در مدرسه‌ رضويه‌ فراهم‌ آورد. سلسله‌ دروس‌ اعتقادی و فلسفی شهيد مطهری دو روز در هفته‌ برگزار می گرديد. اين‌ درسها كه‌ با استقبال‌ كم‌ نظير طلاب‌ قم‌ مواجه‌ می شد پاورقی های جلد چهارم‌ و پنجم‌ كتاب‌ «روش‌ رئاليسم‌» را تشكيل‌ می دهد.

آيت الله‌ شرعی با توجه‌ به‌ لزوم‌ ايجاد تشكيلات‌ منسجم‌ در حوزه‌های علميه‌ برای ارتقای وضعيت‌ علمی و آموزشی طلاب‌ و فراهم‌ نمودن‌ زمينه‌هاي‌ لازم‌ در مبارزه‌ با رژيم‌ طاغوت‌، مديريت‌ مدرسه‌ رضويه‌ را بر عهده‌ گرفت‌ و سالهاي‌ متمادی در آنجا به‌ كار و تلاش‌ پرداخت‌. در آن‌ ايام‌ جريانهاي‌ انحرافی وابسته‌ به‌ سياستهای فرهنگی غرب‌ و وهابيت‌ قصد داشت‌ با نفوذ به‌ حوزه‌های علميه‌ اذهان‌ طلاب‌ جوان‌ را منحرف‌ سازد تا بتواند از آنها در مقاصد گوناگون‌ استفاده‌ نمايد. اين‌ جريانها توسط‌ برخي‌ روحاني‌ نمايان‌ در مدرسه‌ رضويه‌ رخنه‌ كرده‌ بود. آيت الله‌ شرعی با هوشياری و اشراف‌ كامل‌، به‌ مبارزه‌ غير علنی با آنها پرداخت‌ و با بر پايی جلسات‌ مناظره‌ از فضلايی همچون‌ آيت الله‌ مصباح‌ يزدی و حجج‌ اسلام‌ حاج‌ شيخ‌ محمدرضا آشتيانی و حاج‌ شيخ‌ جعفر امامی استفاده‌ نمود تا شبهات‌ ايجاد شده‌ را پاسخ‌ گويند. اين‌ جلسات‌ به‌ قدری مفيد و جذاب‌ بود كه‌ تحسين‌ بسياری از اساتيد حوزه‌ را برانگيخت‌. آيت الله‌ شرعي‌ پس‌ از رفع‌ شبهات‌ از اذهان‌ طلاب‌ جوان‌ به‌ طرد و تصفيه‌ عناصر التقاطی همت‌ گماشت‌ و مدرسه‌ رضويه‌ را از اين‌ بليّه‌ رهايی بخشيد.

در بررسی خدمات‌ گوناگون‌ آيت الله‌ شرعی بايد مجموعه آن ها را در دو دوره قبل‌ و بعد از پيروزی انقلاب‌ اسلامی مورد توجه‌ قرار داد. اعتقاد راسخ‌ وی به‌ حقانيت‌ مكتب‌ اهل‌ البيت‌ (عليهم‌ السلام‌ ) و پيروزی حق‌ بر باطل‌ در فرجام‌ امور، رويكردی آينده‌ شناسانه‌ را به‌ وي‌ ارزانی داشته‌ كه‌ براساس‌ آن‌ به‌ بسيج‌ تمامی نيروها و امكانات‌ جامعه‌ برای اعتلای كلمه حق‌ و امحاء باطل‌ كوشيده‌ است‌ و در راه‌ تحقق‌ آرمان های الهی و حفظ‌ و گسترش‌ ارزشهای دينی به‌ انجام‌ هر گونه‌ خدمت‌ و قبول‌ هر رنج‌ و مصيبتی دل‌ می سپارد. زنداني‌ شدن‌ در زندانهای ساواك‌، تلاش‌ در هماهنگ‌ سازی نيروهای طرفدار حق‌، ايجاد امكانات‌ رفاهی و آموزشی برای آحاد مردم‌، تشويق‌ و ترغيب‌ قشرهای گوناگون‌ به‌ دفاع‌ از اسلام‌ و انقلاب‌ اسلامی، شهادت‌ فرزندش‌ حجت الاسلام‌ شهيد محمدتقی شرعی در جبهه‌های جنگ‌ تحميلی و... مجموعه‌ای از عملكردهای باورمند وی را نشان‌ میدهد. بارزترين‌ ويژگی آيت الله‌ شرعی را بايد در اميدواری و اميدبخشی نسبت‌ به‌ تحقق‌ وعده‌های الهی دانست‌ و ظلم‌ ستيزی وی را نيز همدوش‌ آن‌ ديد.

فعاليت‌های سياسی

آيت الله‌ حاج‌ شيخ‌ محمد علی شرعی را می توان‌ يكی از چهره‌های سياسی و فرهنگی معاصر دانست‌. جمع‌آوری مجموعه‌ای از خاطرات‌ اين‌ مرد نستوه‌ می تواند بسياری از زوايای سياسی و اجتماعی ديروز و امروز ايران‌ اسلامی را آشكار سازد. مبارزه‌ مداوم‌ وی عليه‌ نظام‌ طاغوت‌ موجب‌ شد تا در عاشورای سال‌ ۱۳۴۲ كه‌ برای تبليغ‌ به‌ مشهد اردهال‌ رفته‌ بود توسط‌ ژاندارمری دستگير و براي‌ بازجويی به‌ نراق‌ منتقل‌ گردد. پس‌ از چندی وی را در ساواك‌ قم‌ مورد بازجويی قرار دادند. سپس‌ به‌ پادگان‌ عشرت‌آباد فرستادند و چندي‌ او را در زندان‌ انفرادی نگه‌ داشتند. پس‌ از انتقال‌ به‌ بند عمومی زندان‌ از محضر عالمان‌ مبارزی چون‌ آيت الله‌ بهاءالدين‌ محلاتی، آيت الله‌ خادمی اصفهانی، آيت الله‌ قاضی تبريزی و... استفاده‌هاي‌ فكري‌ و معنوي‌ نمود. آيت الله‌ شرعی از زندان‌ پادگان‌ عشرت‌ آباد به‌ زندان‌ شهربانی تهران‌ منتقل‌ گرديد. در ايام‌ پانزدهم‌ خرداد اين‌ زندان‌ محل‌ بازداشت‌ اهل‌ منبر و وعاظ‌ معروفی همچون‌ حضرات‌ آيات‌ شهيد مطهری، شهيد هاشمی نژاد، مرحوم‌ فلسفی وآيت الله‌ مكارم‌ شيرازی و... بود. آشنايی آيت الله‌ شرعی در اين‌ زندان‌ با شهيد مطهری ثمرات‌ بسياری برای نهضت‌ و مردم‌ را در پی داشت‌. وی در اين‌ ايام‌ با برخی از دوستان‌ خود روزنامه «انتقام‌» و «بعثت‌» را چاپ‌ و منتشر می نمود كه‌ ماهيتی سياسی داشت‌ و مسائل‌ مهم‌ آن‌ روزها را تحليل‌ مي‌كرد تا حوزه‌ و روحانيت‌ را از آنچه‌ در اطرافشان‌ رخ‌ می داد آگاه‌ نمايد.

در ادامه‌ اينگونه‌ فعاليتهای سياسی بود كه‌ آيت الله‌ شرعی توانست‌ با تهيه‌ يك‌ دستگاه‌ چاپ‌ و تكثير، سخنرانی های مرحوم‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) را در ميان‌ افراد انقلابی منتشر سازد كه‌ يكی از شاخص‌ترين‌ اين‌ موارد چاپ‌ و نشر سخنرانی مشهور حضرت‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) در پانزدهم‌ خرداد سال‌ ۴۲ می باشد. پس‌ از موضع‌گيری صريح‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) در برابر كاپيتولاسيون‌، آيت الله‌ شرعی با همكاری حجت الاسلام‌ سيدمحمود دعايی اعلاميه‌ آن‌ مرجع‌ نستوه‌ را در اندك‌ زمانی چاپ‌ كرد و در كمترين‌ زمان‌ ممكن‌ به‌ صورت‌ هماهنگ‌ در سراسر كشور توزيع‌ نمود. پی گيری ساواك‌ برای جستن‌ عاملان‌ اين‌ حركت‌ انقلابی منجر به‌ بازداشت‌ آيت الله‌ شرعی و جمعی از فضلا گرديد. وی را ابتدا به‌ زندان‌ قزل‌ قلعه‌ و سپس‌ به‌ زندان‌ قصر منتقل‌ نمودند. در گير و دار همين‌ دستگيری بود كه‌ مأموران‌ ساواك‌ به‌ سركردگی جلاد معروف‌ آن‌ يعنی سرهنگ‌ ازغندی به‌ خانه آيت الله‌ شرعی يورش‌ بردند. جلاد ساواك‌ قصد ورود به‌ اطاقی را داشت‌ كه‌ زنان‌ خانواده‌ در آن‌ حضور داشتند و می كوشيدند تا اسناد مربوط‌ به‌ روحانيون‌ مبارز را براي‌ مصون‌ ماندن‌ از اين‌ هجوم‌ ناگهانی به‌ منزل‌ همسايگان‌ منتقل‌ نمايند. سرهنگ‌ ازغندی كه‌ قصد داشت‌ با ايجاد ارعاب‌ وارد اطاق‌ شود با فرياد و سيلي‌ خشم‌ آهنگ‌ آيت الله‌ شرعي‌ روبرو شد. همين‌ ابراز شجاعت‌ موجب‌ شد تا فرصت‌ كافی براي‌ پنهان‌ سازی اسناد انقلابی فراهم‌ آيد. شهيد حجت الاسلام‌ محمدتقی شرعی در سالها بعد می گفت‌: من‌ شجاعت‌ و شهامت‌ را از آن‌ سيلی كه‌ پدرم‌ در حال‌ اسارت‌ به‌ جلاد ساواك‌ نواخت‌، آموختم‌.

آیت الله‌ شرعی در ايام‌ هجرت‌ حضرت‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) به‌ نجف‌ اشرف‌ به‌ سوريه‌ رفت‌ تا از آنجا به‌ عراق‌ برود و به‌ ديدار امام‌ (قدس‌ سره‌) نائل‌ شود. هدف‌ وی از اين‌ سفر پرسش‌ از امام‌ (قدس‌ سره‌) در باره‌ شركت‌ در انتخابات‌ و چگونگی برخورد با اين‌ موضوع‌ در ايران‌ بود. وی كه‌ نتوانسته‌ بود ويزای عراق‌ را تحصيل‌ نمايد پرسش‌های خود را در سوريه‌ در يك‌ نوار ضبط‌ نموده‌ و آن‌ را به‌ همراه‌ نامه‌اي‌ كه‌ با همفكري‌ آيت الله‌ سيدمنيرالدين‌ حسيني‌ در قم‌ تهيه‌ و برای انتقال‌ به‌ سوريه‌ در يك‌ دستگاه‌ راديو جاسازی شده‌ بود توسط‌ آقای علی جنتی فرزند آيت الله‌ جنتی به‌ دست‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) در عراق‌ رسانيد و پس‌ از مدتی كوتاه‌ پاسخ‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) را مبنی بر تحريم‌ انتخابات‌ دريافت‌ نمود. آيت الله‌ شرعی با شروع‌ سلسله‌ دروس‌ ولايت‌ فقيه‌ توسط‌ مرحوم‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) در نجف‌، مجموعه نوارهای اين‌ دروس‌ را پس‌ از انتقال‌ به‌ قم‌ با جمعی از دوستان‌ مورد مطالعه‌ و مباحثه‌ قرار داده‌ آن‌ را منتشر ساختند.

با شروع‌ انقلاب‌ اسلامی ايران‌ و هجرت‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) از نجف‌ به‌ پاريس‌ ارتباط‌ تلفنی وی با امام‌ (قدس‌ سره‌) برقرار گرديد و ايشان‌ مطالب‌ و نقطه‌ نظرات‌ بنيانگذار جمهوری اسلامی ايران‌ را به‌ وسيله‌ يك‌ شبكه‌ گسترده‌ و سرّی به‌ كليه‌ علما و فضلاي‌ مبارز در سراسر كشور منتقل‌ می نمودند. وی در هماهنگ‌ سازی علمای بزرگ‌ شهرستان ها با نهضت‌ اسلامی تلاش‌ مضاعفی را بكار بردند كه‌ از آن‌ جمله‌ می توان‌ به‌ ملاقات های ايشان‌ با آيت الله‌ ارباب‌ در اصفهان‌ اشاره‌ نمود.

با پيروزی انقلاب‌ اسلامی ايران‌ تمام‌ تلاش‌ آيت الله‌ شرعی اين‌ مبارز خستگی ناپذير به‌ حفظ‌ و گسترش‌ دستاوردهای انقلاب‌ اسلامی معطوف‌ گرديد و در مسؤوليت‌های گوناگون‌ تصوير روشنی از فراست‌ و شهامت‌ و تلاش‌ خداجويانه‌ روحانيت‌ حق‌ طلب‌ شيعی را به‌ منصه‌ ظهور رساند كه‌ در ادامه به‌ برخی از آن‌ خدمات‌ اشاره‌ می شود:

الف‌: با پيروزی انقلاب‌ اسلامی ايران‌، ستاد انقلاب‌ اسلامي‌ در قم‌ ايجاد گرديد كه‌ فرامين‌ حضرت‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) را در رفع‌ معضلات‌ و مشكلات‌ كشورابلاغ‌ و پيگيری می نمود. آيت الله‌ شرعی با قبول‌ رياست‌ اين‌ ستاد در روزهای بحرانی آغاز پيروزی، با همكاری آيت الله‌ شيخ‌ محمد يزدی به‌ رفع‌ مشكلات‌ مردم‌ در اقصی نقاط‌ كشور و دفع‌ غائله‌های سياسي‌ از جمله‌ در گنبد و كردستان‌ همت‌ گماشت‌. زنده‌ ياد شهيد چمران‌ با حمايت‌ همين‌ ستاد مردمی و انقلابی آشوب‌ كردستان‌ را سامان‌ بخشيد و نيروهاي‌ اعزامی از جوانان‌ غيور قم‌ نيز غائله‌ گنبد را پايان‌ دادند آيت الله‌ شرعی در اين‌ ستاد نمايندگانی را براي‌ نظارت‌ و تقويت‌ عملكرد قوه‌ قضائيه‌ گسيل‌ داشت‌ و با صدور بيش‌ از ۱۳ هزار حكم‌ به‌ عنوان‌ بازوی اجرائی حضرت‌ امام‌ (قدس‌ سره‌) در سراسر كشور عمل‌ نمود.

ب‌: عده‌ای از مدرسين‌ و فضلاي‌ حوزه‌ علميه‌ قم‌ در دوران‌ استيلاي‌ رژيم‌ طاغوت‌ با هدف‌ حمايت‌ از مواضع‌ سياسی حضرت‌ امام‌ خمينی (قدس‌ سره‌) و نشر افكار و آثار آن‌ قائد بزرگ‌ به‌ تأسيس‌ جامعه‌ مدرسين‌ همت‌ گماشتند. آيت الله‌ شرعی در اولين‌ سال های تأسيس‌ جامعه‌ مدرسين‌ به‌ پيشنهاد و درخواست‌ آيت الله‌ ربانی شيرازی به‌ عضويت‌ آن‌ درآمدند و در تمام‌ فعاليت‌های سياسی آن‌ فعالانه‌ شركت‌ داشتند. آيت الله‌ شرعی تا انتهای عمر شریف خود  از اعضای جامعه‌ مدرسين‌ بودند.

ج‌: با شروع‌ جنگ‌ تحميلی ايشان‌ تمام‌ توان‌ و تلاش‌ خويش‌ را به‌ تقويت‌ جبهه‌های نبرد معطوف‌ نمود و در تهيه‌ تجهيزات‌ انفرادی و جمعی برای رزمندگان‌ و ارسال‌ آنها به‌ خطوط‌ مقدم‌ صميمانه‌ كوشيد. فرزند وی حجة‌الاسلام‌ محمدتقي‌ شرعی كه‌ از چهره‌هاي‌ بسيار با استعداد و موفق‌ حوزوي‌ محسوب‌ می شدند و از اوان‌ نوجوانی در فعاليت‌های سياسی و اجتماعی و فرهنگی پدر خويش‌ شركت‌ مؤثر داشتند در روز ميلاد حضرت‌ امام‌ محمدتقی (ع‌) به‌ فيض‌ شهادت‌ نائل‌ آمدند. حضرت‌ آيت الله‌ شرعی اين‌ داغ‌ جانگداز را تحت‌الشعاع‌ جشن‌ شادی ميلاد با سعادت‌ حضرت‌ جوادالائمه‌ (ع‌) قرار دادند و در آن‌ سال‌ و هر سال‌ جشن‌ ميلاد نهمين‌ پيشواي‌ معصوم‌ (ع‌) را با شكوه‌ خاصی برگزار نمودند بی گمان‌ يكی از برازنده‌ترين‌ القاب‌ برای اين‌ عالم‌ مجاهد عنوان‌ «ابوالشهيد» است‌ و از همين‌ حركت‌ عاشقانه‌ و عالمانه‌ ميزان‌ ارادت‌ و اخلاص‌ وی را به‌ ساحت‌ مقدس‌ ائمه‌ هدی (عليهم‌ السلام‌ ) به‌ خوبی می توان دريافت‌.


کد مطلب: 719

آدرس مطلب: https://www.foeq.ir/vdcakon0149n6.5k4.html

فرهنگستان علوم اسلامی قم  https://www.foeq.ir