علم دینی
آنچه در این پرونده میخوانید دیدگاه صاحب نظران فرهنگستان علوم اسلامی قم در رابطه ی دین و علم می باشد.
 
 
 
 
کد مطلب: 545
۱
مقاله نیویورک تایمز؛
میلیاردرها با ایده‌های خود علم را در آمریکا خصوصی‌سازی می‌کنند
رصد بین الملل/ خصوصی سازی
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۲۰
 
آيا به دليل رويکرد خصوصي سازي بنگاه‏‎هاي اقتصادي و اينکه دولت آمريکا اقتصاد خود را بر اساس خصوصي سازي و ماليات بنا کرده است به همان نسبت علم نيز در آمريکا خصوصي سازي شده است؟ يا اينکه علم و فناوري از زمان استقلال دولت ايالات متحده در دست گروه خاصي از ثروتمندان بوده است و دولت تنها نقش اجرايي آن را داشته است؟
 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فرهنگستان علوم اسلامی قم، روزنامه نیویورک تایمز در مارس ۲۰۱۴ مقاله‌ای را با عنوان «خصوصی سازی علم در امریکا توسط میلیاردرها» به قلم "ویلیام جی . بورد" منتشر کرد. در ادامه متن این مقاله که توسط واحد رصد بین الملل فرهنگستان علوم اسلامی ترجمه شده است را مطالعه می نمائید. 


***


باراک اوباما اوریل گذشته در جمع نخبگان و دانشمندان این کشور به بیان اهمیت علم و نوآوری پرداخت. رییس جمهور ایالات متحده در این نشست که در کاخ سفید برگزار شد از پروژه نوآورانه بزرگ آمریکا که بالغ بر ۱۰۰میلیون دلار است رونمایی کرد. این پروژه به موضوع بررسی کشف اسرار مغز انسان می پردازد.


طی این سخنرانی اوباما به نقش برجسته دولت در شکوفایی علمی، از قدم نهادن انسان بر کره ماه تا اختراع اینترنت اذعان کرد. در تشریح این پروژه اوباما بیان کرد پروژه مغز انسان می تواند استمرار آن سنت های بزرگ، یعنی واکنش به کاهش حمایت های مالی فدرالی پژوهش های علمی بشود.


اوباما گفت: «نمی توانیم این فرصت های پیش آمده را از دست بدهیم در حالی که جهان پیشتاز در عرصه علم می باشد. باید مانع این پیشرفت ها بشویم. نمی خواهم نوآوری جدیدی که باعث اشتغال زایی می شود در چین، هند و یا آلمان ایجاد شود. می خواهم همه آنها در اینجا[امریکا] ایجاد شوند.»


در حقیقت طرح های ابتکاری دولت از دل پروژه های خصوصی با پشتوانه قوی مالی بیرون می آیند. یک دهه پیش، پاول آلن از بنیانگذاران شرکت مایکروسافت موسسه علمی مغز را در سیاتل با تخصیص۵۰۰میلیون دلار پایه گذاری کرد و فرد کاویلی، فیزیکدان و میلیاردر نروژی _امریکایی پس از آن موسسه مطالعات مغز را در دانشگاه های ییل، کلمبیا و دانشگاه کالیفرنیا تاسیس کرد.


در مقابل دانشمندان بشر دوست با ارائه مشاوره های گوناگون به طرح های دولت اوباما کمک می کردند.


علم در امریکا که خود سرچشمه قدرت و غرور ملی است، اما هم اکنون به طور فزاینده ای به بنگاه اقتصادی خصوصی تبدیل شده است.


کاهش و قطع بودجه دولت آمریکا باعث شناور ماندن طرح های پژوهشی ملی شده است. آزمایشگاه های بسیاری تعطیل شده اند. دانشمندان از کار بیکار شده اند. پروژه های بسیاری از جمله پروژه های تحقیقات بنیادی در حال خاک خوردن می باشند؛ اما باز هم از دره سیلیکون تا وال استریت بسیاری از ثروتمندان امریکایی به دنبال بازسازی چهره خود به عنوان حامیان پیشرفت های اجتماعی از طریق پژوهش های علمی هستند.


نتیجه تاثیرگذاری این اولویت ها آن است که جامعه علمی با دیدی از و بیم و امید به این وضعیت می نگرد. استیو ای ادواردز کارشناس و تحلیلگر سیاسی انجمن امریکا برای پیش برد علم می گوید«خوب یا بد، علم در قرن ۲۱ام دیگر یک اولویت ملی نیست. افراد و گروه های ثروتمند تعیین کننده اولویت های علمی می باشند».


این میلیاردرها با ایجاد پروتکل های جدید دیوار حائل بین علم و صنعت را از میان می برند... و با سرمایه گذاری های کلان در علم واشنگتن را به چالش کشیدند.


افراد نوع دوست همچون مایکل ار. بلومبرگ شهردار سابق نیویورک (و بنیانگذار شرکت رسانه ای بلومبرگ)، جیمز سایمون از صندوق سرمایه گذاری و دیوید اچ کوچ (از شرکت نفتی و محصولات شیمیایی) تنها تعدادی از هزاران ثروتمندی هستند که نمایندگان عرصه تجارت در امریکا می باشند. از جمله مهمترین این افراد اشخاصی همچون بیل گیتس، اریک ای.


اسکمیدیت(از شرکت گوگل) و لورنس جی. الیسون(اوراکل) هستند که برجسته ترین چهره های دنیای فناوری می باشند.
این، نوع دوستی جدید در عصر اقتصاد نوین می باشد- اقتصادی که توسط ثروتمندها حمایت مالی می شود و بر اساس منافع و عقاید شخصی کارفرمایان عمل می کند.


با این حال اولویت های شخصی آن چیزی است که به طور جد بسیاری را در بنای علم به زحمت خواهد انداخت. آنها می گویند بسیاری از حامیان مالی تحقیقات بنیادی را نادیده می گیرند... .


مجله نیچر، خانواده ژورنال های برجسته علمی در سری یادداشت های خود که بسیار محافظه کارانه منتشر شده است می نویسد «هرچند تزریق پول به بخش تحقیقات علمی امری مطلوب می باشد» این حمایت می تواند «تحقیقات را از محوریت اصلی خود به حاشیه براند». ویلام اچ. پرز مشاور علمی کاخ سفید در مصاحبه ای اینگونه بیان کرد « علم فیزیک برای عموم مردم چندان جذابیتی ندارد، اما اغلب همه ستارگان در آسمان را رصد می کنند».


منتقدین بیان می کنند آنچه اساسا در حال از دست رفتن می باشد تعهدات اجتماعی است که دانش را برای منافع و مصالح عمومی تروج می دهد. آنان از این موضوع نگرانند که نوع دوستان میلیاردر به دنبال سرمایه گذاری بر نخبگان دانشگاهی می باشند... و در قبال سیاست های حمایتی تحقیقات فدرالی که در تلاش برای ایجاد فرصت های گوناگون در زمینه هایی همچون جغرافیا، اقتصاد و مردم شناسی برای پژوهشگران ملی است، کار شکنی می کنند.


هنوز هم بودجه عمومی صرف بهترین، مهمترین و متنوع ترین تحقیقات امریکا می شود. آنچه که تاکنون مبهم مانده آن است که تا چه میزان و به چه سرعتی این توازن تغییر خواهد کرد، تا جایی که هیچکس چه در درون دولت و چه بیرون از آن از حجم و میزان تاثیرگذاری علم خصوصی شده دید کامل و جامعی ندارد. با این وجود برای شناخت این مسئله بنیاد ملی علوم اخیرا طرحی را برای بررسی چشم اندازهای این افراد نوع دوست آغاز کرده است. تردیدهای بسیاری وجود دارد. افرادی همچون مارتین ای. اپل پژوهشگر زیست شیمی و رییس سابق شورای انجمن علمی رؤسای جمهور نیز در این مورد تردید دارد.


دکتر اپل در ابتدا گفت که او این افراد را اشخاصی سوپر میلیاردر و بولهوس می داند. اما اکنون او بر این باور است که آنان به روند کلی علم شتاب می دهند. او در دلیل تغییر نگرش خود نسبت به این افراد گفت می دید که آنان در پیگیری اهداف بلند پروازانه خود سال به سال کوشا تر و با ثبات تر گام بر می داشتند.


او گفت: «آنان ریشه کن کردن بیمار فلج اطفال در جهان را هدف خود قرار دادند تا اینکه این بیماری را کاملا ریشه کن کردند. در عمل آنان قدرت دارند تا نیازمندی های بازار و سیاست را به هر سویی که خود می خواند جهت دهی کنند.» در واقع تحلیل ها نشان می دهد که حدود ۴۰دانشمند ثروتمند مبلغی بیش از یک چهارم ترلیون دلار از دارایی های خود را صرف امور خیریه کرده اند.


نشانه هایی از افزایش آگاهی میان برخی افراد نوع دوست مشاهده می شود که این نفوذ مسئولیت هایی را متوجه آنان می کند. سال گذشته ائتلافی از بنیادهای راهبری علم بیان کرد کمپینی ایجاد شده است تا پرداخت های خصوصی تحقیقات بنیادی طی یک دهه (۵بیلیون دلار در سال) را برای ایجاد وزنه تعادل برای سرازیر شدن این پول ها در زمینه سلامت و دیگر زمینه های عام المنفعه، تخصیص دهند.


این ائتلاف بیان می کند که امروزه بودجه فدرالی برای حمایت از تحقیقات بنیادی رو به کاهش است و بهترین راه برای ایجاد تغییر در کوتاه مدت نزدیکی به امریکایی های بشردوست می باشد.


الیسون مدیر اجرایی اوروکل مسحور سخرانی دکتر جاشو لدربرگ برنده جایزه نوبل زیست شناسی در موضوع هوش مصنوعی در دانشگاه استنفورد شد. این سخرانی در آغاز دهه ۱۹۹۰و همزمان با ایده بکارگیری کامپیوترها در سرعت بخشیدن به کشف رمز ژنتیک بود. الیسون در این باره گفت که تا کنون هرگز چنین تجربه ای را نداشته ام.


الیسون دکتر جاشو لدربرگ از دانشگاه راکفلر را به کالیفرنیا دعوت کرد. ملاقات آن دو آنچنان تاثیرگذار بود که الیسون از او دعوت به همکاری کرد... در گفتگوهای آنان موضوعی که الیسون را به خود جلب کرد زیست شناسی ملکولی بود که این ثروت عظیم می تواند منافع بسیاری را به ارمغان بیاورد.


در سال ۱۹۹۷این دوستی باعث تاسیس بنیاد پزشکی الیسون شد. صدها زیست شناس از حمایت این بنیاد برخوردار شدند و سه نفر از آنان موفق به دریافت جایزه نوبل شدند. مجله فوبرز الیسون را در فهرست ۱۵مین مرد ثروتمند جهان قرارداد که حدود یک بیلیون دلار را وقف علم کرده است.


این بدین معنی نمی باشد که الیسون بزرگترین و برجسته ترین فرد نوع دوست می باشد، اما کار او الگویی برای خصوصی سازی علم نوین می باشد.


در دنیای سنتی_پژوهش هایی که باحمایت دولت در سازمان هایی همچون بنیاد ملی علوم و موسسات ملی سلامت_ هیئتی از کارشناسان درباره میزان کمک های مالی برنامه ریزی و تصمیم گیری می کنند، که در این بین عواملی همچون ارزش های اجتماعی را مد نظر قرار می دهند. گاهی نیز گروه هایی از کارشناسان برجسته چگونگی پیشبرد اهداف کلی را مورد سنجش قرار می دهند.


اما درمقابل دانش این نوع دوستان خصوصی، ضد بروکراتیک و الهام گرفته شده از جایی دیگر می باشد.


ویندی اشمیت ایده های خود ار الهام گرفته از صخره های گل میخک جزایر گرندین کارائیب در سال ۲۰۰۹می داند. او می گوید در اولین غواصی در آبهای کارائیب، شورش طبیعت چشمانش را باز کرد.


وندی در این باره با همسر خود اریک مدیر اجرایی شرکت گوگل صحبت کرد و هر دو به این نتیجه رسیدند که علوم دریای نیازمند حمایت بیشتری می باشد. این گفتگوها باعث ایجاد موسسه مطالعاتی اقیانوس اشمیت در پالو آلتو شد و بیش از۱۰۰میلیون دلار را برای آنان به ارمغان آورد. کانون تحقیقاتی آنان کشتی به بزرگی یک زمین فوتبال است که برخلاف بسیاری از کشتی های تحقیقاتی دارای سونا و جایگاه هلیکوپتر می باشد.


وندی اشمیت در مصاحبه ای گفت: ما می خواهیم پیشرفت تحقیقات علمی را سرعت ببخشیم.


تنوع پروژه های این افراد نوع دوست به اندازه میزان منافعی که برای آنها به ارمغان می آورد، می باشد. جورج پی میتچل پدر حفاری های نفتی و گازی حدود ۳۶۰میلیون دلار را صرف پروژه هایی همچون فیزیک ذرات، توسعه پایدار و ستاره شناسی کرده است، از این مبلغ ۳۵ میلیون دلار صرف ساخت تلسکوپ عظیم ماجلان شده است که هم اکنون یک کنسرسیوم خصوصی درحال ساخت آن در کوهستان های شیلی می باشد.


میتچل در مصاحبه ای در سال گذشته پیش از مرگش گفت باید نقشه ای بزرگ را از کیهان طراحی کنیم.


الی بورد که عمده ثروت خود را از ساختمان سازی و شرکت های بیمه بدست آورده است، ۷۰۰میلیون دلار را برای انعقاد همکاری بین دانشگاه هاروارد و ماساچوست به منظور کشف نقشه ژنتیکی بیماری های خطرناک اختصاص داد. گولدن مور از شرکت اینتل ۸۵۰میلیون دلار را صرف تحقیقات فیزیک، زیست شناسی، محیط زیست و ستاره شناسی اختصاص داد.


رونالد او پرلمن از بزرگترین سرمایداران بیش از۳۵ میلیون دلار را صرف پژوهش های سرطان زنان کرد، سرمایه ای که به تولید داروی هرسپشن برای درمان انواع سرطان های سینه در زنان انجامید. ناتان پی میهارورلد، مدیر ارشد پیشین شرکت مایکروسافت سرمایه کلانی را صرف مطالعه دایناسور تیناساروس رکس کرد و ری دالیو بینانگذار انجمن بریج واتر صندوق حمایتی را تاسیس کرد تا قایق های بادبانی بزرگ را به شکار ماهی های مرکب غول پیکر گسیل کند.


وجود چنین جاه طلبی هایی با این پشتوانه ها مالی بازی جدیدی را به راه خواهد انداخت. در این حکایتی که هم کنون در حال فراگیر شدن می باشد پژوهشگران بشدت خواستار ایجاد بنیاد فدرالی مالی برای علم می باشند و این درحالی که تاسیس چنین بنیادی نادیده گرفته شده است... .


در نوامبر ۲۰۱۲ کاخ سفید گزارش تحقیقاتی مهم و به روزی در حوزه سلامت و بهداشت ملی منتشر کرد. این گزارش که توسط شورای مشاوران علم و فناوری دولت اوباما تهیه شده بود، هشدار می داد که جایگاه امریکا در عرصه رقابت های علمی جهانی در حال تنزل می باشد و خواستار اتخاذ سیاست های جدیدی شده بود.


دورنمای مالی بشدت درحال ناپدید شدن می باشد. کنگره پس از مدت زمان طولانی توانست پس از یکی کردن خطوط حزبی از طرح های پژوهشی برای بدست آوردن منافع اقتصادی و نظامی حمایت کند، زیرا سازمان دهی میلیاردها دلار می تواند عواید خوبی را در زمان انتخابات ایجاد کند. بودجه فدرالی پژوهش های علمی به تدریج پس از سپری شدن چند دهه در سال ۲۰۰۹ به بالاترین حد خود رسید، اما در اولین روزهای عمر دولت اوباما و به دنبال بهبود اقتصادی پس از بحران مالی، کنگره مبلغ ۴۰میلیارد دلار برای اجرای تحقیقات بنیادی اختصاص داد.


انتخابات میان دوره ای کنگره و توافق بر سر بودجه جنگ باعث ایجاد توافق فرسایشی دوحزبی و تصاحب کرسی ریاست کنگره به دست جمهوری‌خواه ها شد. این توافق باعث کاهش بودجه تحقیقات بنیادی به ۳۰ میلیارد دلار شد که شدید ترین کاهش بودجه طی سال گذشته می باشد.


این کاهش به معنی اخراج و از کار بیکار شدن افراد زیادی می باشد. طبق نظرسنجی برخی جوامع علمی که از ۳۷۰۰پژوهشگر و مدیر فنی انجام شده است، بیان می کند که آنان از پیش می دانستند همکارانشان شغل خود را از دست می دهند و انتظار از دست دادن شغل خود را نیز پیش بینی می کنند.


دکتر فرانسیس اس کولینز مدیر موسسه ملی بهداشت در مصاحبه ای بیان کرد سال ۲۰۱۳ یکی از سیاه ترین سال هایی بود که باهزینه بسیار کم سپری کردیم. در دهه های گذشته پژوهش های علمی توسط موسساتی حمایت مالی می شد که برنده صدها جایزه نوبل بوده اند. دکتر کولینز گفت این کاهش بودجه بسیار مویوس کننده است.


آن مسئله اندوهناکی که تا کنون به آن پرداخته نشده است موضوع خصوصی سازی علم بوده است. کاخ سفید در گزارش خود تنها در حاشیه به موضوع افراد نوع دوست پرداخته است. یکی از نویسندگان این گزارش که نمی خواست اسمش فاش شود گفت ما عدالت را اجرا نمی کنیم.


سیاستمداران همواره موضوع سیاستگذاری علم را مورد توجه خود قرار نداده اند. پس هیچ جای تعجبی وجود ندارد که حساسیت های سیاسی با تزریق این افراد متمول نوع دوست از بین برود.


سکوت مقامات رسمی درباره خصوصی ساز علم ممکن است تا حدودی این ترس را به وجود آورد که محافظه کاران به دنبال پیشبرد اهداف خود در این خصوص می باشند. برخی از حامیان مالی ترس آن را دارند که حمایت بیش از حد از خصوصی سازی علم می تواند حمایت های عمومی از بودجه فدرالی علم را کاهش دهد.


رابرت دابیلیو کوون رییس بنیاد کاولی که حدود ۲۵۰میلیون دلار را صرف دانش و کمک به خصوصی سازی علم کرده است گفت این موضوع همواره مسئله ای نگران کننده بوده است. سرمایه این افراد نوع دوست هیچگاه جایگزین بودجه فدرالی نمی شود. شما نیز نمی توانید این موضوع را باصدای بلند بگویید.


"لامار اسمیت" با این موضوع مخالف است؛ او که نماینده تگزاس در چهارده مین دوره گنگره می باشد به ریاست کمیسیون دانش، هوافضا و فناوری کنگره رسید. آقای اسمیت سال گذشته و پس از برخورد شهاب سنگ در روسیه و آسیب دیدن بیش از ۱۲۰۰گفت بیان کرد نسل سنسورهای جدید در فضا برای آینده ما حیاتی می باشد. پس از آن آقای اسمیت در جلسه ای از طرح تلسکوپ جدیدی که می تواند منظومه شمسی را با سرعت بسیاری اسکن کند رونمایی کرد. این تلسکوپ می تواند سنگ ها و شهاب سنگ‌های را که امکان برخوردشان با جو زمین وجود دارد، رصد کند. حامیان مالی این طرح شرکتهای ای بی، گوگل، فیسبوک و دیگر شرکت های خصوصی می باشند. او گفت بهتر است به این موضوع خوب توجه کنیم که بخش خصوصی چه امکاناتی را برای ما فراهم می آورد تا از جهان خود محافظت کنیم.


در واقع اجرای این پروژه بر عهد سازمان ناسا بود. اما در نشست رونمایی از این پروژه "ادوارد تی لو" رییس این طرح و از مدیران اجرایی گوگل بیان کرد هزینه ساخت یک سفینه فضایی ۴۵۰میلیون دلار می باشد که دولت تنها توانایی پرداخت نیمی از این مبلغ را دارد.


اعضای این کمیته بیان کردند که تلاش برای خصوصی سازی راه را برای عرصه جدید و کاهش سرمایه گذاری های فدرالی هموار می سازد.


"دکتر کولینز" در مصاحبه ای تصدیق کرد برای پرکردن خلاءهای موجود و استفاده از فرصت های پیش آمده نیاز مبرم به این سرمایه گذاری ها است.


با این وجود دولت امریکا از میزان و چگونگی سرمایه گذاری این افراد نوع دوست در حوزه علم اطلاع چندانی ندارد. دانشمندان می گویند دانش امری حیاتی است؛ بدون آن دولت نمی تواند تصویر جامع و کاملی را از آینده داشته باشد. هرچند که دولت میزان سرمایه گذاری بخش های خصوصی در صنعت را بدقت مورد بررسی قرار می دهد، اما تنها محصول این پژوهش های دارو، جت های جنگنده و اسباب بازی برای کودکان است که هیچ دیدگاهی بنیادی را درباره کشف اسرار هستی ارائه نمی کند.
 


تحلیل:


بي‏‌شک حمايت مالي از طرح‏هاي پژوهشي اگر به اهميت خود پژوهش نباشد اهميت اش کمتر از آن نيست. در حقيقت سرمايه گذاري در طرح‏هاي پژوهشي به خصوص طرح‌‏هاي نو و ابتکاری خود به نوعي درآمدزا است. برای مثال در این موضوع اوباما در تشريح طرح ژنوم انسان بيان مي‏کند«هر يک دلاري که صرف هزينه اين طرح مي‏شود ۱۴۰دلار براي امریکا عايدي دارد...». اهميت اين موضوع آنچنان است که اوباما در سخنراني خود مي‏گويد«... نمي خواهم که طرحهاي ابتکار جديدي که باعث ايجاد اشتغال زايي مي‏شود در چين، هند يا آلمان ايجاد شوند. باید تمام آنها در اينجا ايجاد شود».


اهميت اين مطلب آن زمان نمود پيدا مي‏کند که اينگونه طرح ها درآمدهاي کلاني را براي دولت ها به ارمغان بياورد. اما زماني که اين دولتها با اقتصاد بحران زده خود نتواند از طرح‏هاي پژوهشي حمايت مالي کنند چه اتفاقی خواهد داد. کاهش شديد بودجه ايالات متحده طرحهاي پژوهشي اين کشور را به حالت تعليق درآورده است. آزمايشگاه‏هاي بسياري تعطيل شدند. پژوهشگران و دانشمندان زيادي از کار بيکار شدند؛ پژوهشهاي بيشماري به ويژه طرح‏هاي بنيادي درحال خاک خوردن مي‏باشند. با اين وجود دولتها عملا از تامين مالي طرح‏هاي بنيادي باز مي‏مانند اما...


این مقاله بيان مي‏کند که مديريت و منافع بسياري از طرح‏هاي پژوهشي که به دست دولت ايجاد شد ديگر در اختيارش نمي باشد. سرمایه گذاری سرمایه داران در این طرح‌ها هرچند که کمک زيادي به دولت مي‏کند اما استيون اي. ادوارد تحليلگر و کارشناس مسائل سياسي در انجمن امريکا براي پيشرفت علم مي‏گويد «در قرن ۲۱دانش ديگر از دست دولت خارج شده و به دست ميلياردرها افتاده است».سرمایه داران هر آنقدر هم که بخواهند در چهار چوب سياستگذاري‏هاي علمي پيش بروند باز هم منافع شخصي خود را در اولويت قرار مي‏دهند که خود باعث التهاب فضاي علم مي‏شود. اين مقاله در توضيح اين موضوع بيان مي‏کند«طرح‏هاي ابتکاري دولت به دليل سرمايه گذاري سرمايه دارن از دست دولت خارج شده است ... و ميلياردرها با ايجاد طرح‏هاي بزرگ علمي دولت امريکا را با چالشهاي بسياري مواجه مي‏کند». اين فرايند تا جايي پيش رفته است که اين افراد با ايجاد پروتکل‏هاي بسياري ديوار حايل بين علم و صنعت را کنار زده اند.


آري، براي مثال مبلغ بودجه ۱۵۴.۵ميليون دلار بودجه درخواستي موقوفه علوم انساني ايالات متحده در مقابل دارايي‏هاي افرادي همچون گوردون مور بنيانگذار شرکت اينتل(۵بيليون دلار)، زاکر برگ موسس شبکه اجتماعی فيسبوک (۲۸.۵بيلوين دلار)، سرگئي برين موسس شرکت گوگل(۳۱.۸بيليون دلار)، لري اليسون بنیانگذار و مدير عامل شرکت اوراکل(۴۸بيلون دلار) مبلغ قابل توجهي نيست.


بنياد ملي علوم تنها نهاد علمي فدرالي است که در تمام زمينه‌‏هاي علمي غير پزشکي همچون رياضيات، علوم کامپيوتري، اقتصاد و علوم اجتماعی به پژوهش و آموزش مي‏پردازد. در سال مالي ۲۰۱۲بودجه اين نهاد علمي تنها ۲۰درصد کل بودجه ايالات متحده يعني ۷بيلون دلار را به خود اختصاص داده است. اين درحالي است که بودجه دانشگاه هاروارد ۳۲.۳بيليون دلار در سال ۲۰۱۳ و درآمد بودجه دانشگاه استنفورد در همان سال۱۸.۷بيليون دلار بوده است.


پرسش و یا پرسش هایی که در اینجا مطرح مي‏شود آن است که آيا مديريت اقتصادي و مالي علم در ايالات متحده ديگر در دست دولت نيست و دولت ديگر توانايي مديريت آن را ندارد؟ آيا به دليل رويکرد خصوصي سازي بنگاه‌‏هاي اقتصادي و اينکه دولت آمريکا اقتصاد خود را بر اساس خصوصي سازي و ماليات بنا کرده است به همان نسبت علم نيز در آمريکا خصوصي سازي شده است؟ يا اينکه علم و فناوري از زمان استقلال دولت ايالات متحده در دست گروه خاصي از ثروتمندان بوده است و دولت تنها نقش اجرايي آن را داشته است؟



101
Share/Save/Bookmark
 


سجاد شیری
۱۳۹۴-۰۶-۱۴ ۱۳:۳۸:۲۶
آیا در آمریکا هم مانند ایران قبل از هر طرح و ایده مدرک تحصیلی بالا در اولویت است؟ این سوال به این دلیل است که من در حیاط منزل یک هلیکوپتر دو سر نشین به مدت سه سال ساخته ام و اکنون یک سیستم گردنده جدید اختراع و طراحی کرده ام که تمامی ایرادهای هلیکوپتر از قبیل صدای زیاد لرزش درکابین و برد پروازی کم را از بین میبرد که به جرأت میگویم که حتی بزرگترین کمپانی هلیکوپتری آمریکا یعنی بل هلیکوپتر هم ندارد را طراحی کرده ام که متأسفانه در شرکت هلیکوپتری ایران بدلیل پایین بودن مدرک تحصیلی جذب نمیشوم (260)